تأثیر روش آموزش از طریق تلفن همراه بر خودنظم دهی فراشناختی و نگرش دانشجویان پیراپزشکی

مقدمه: نقش یادگیری از طریق تلفن همراه در آموزش، سیار بودن و راحتی استفاده از آن است. این یادگیری سبب بالا رفتن رضایت یادگیرنده، تشویق یادگیرنده، غنی سازی تعامل و داشتن فعالیت های ارتباطی مؤثر در یادگیرنده می شود، از این رو این مطالعه با هدف بررسی خودنظم دهی فراشناختی و نگرش دانشجویان با روش یادگیری از طریق تلفن همراه در دانشجویان پیراپزشکی (رشته اتاق عمل) دانشگاه علوم پزشکی بیرجند انجام شد. روش ها: این پژوهش از نوع شبه تجربی است، جامعه پژوهش را دانشجویان رشته اتاق عمل دانشکده های اقماری بیرجند (فردوس و قائن) تشکیل داد. افراد نمونه شامل کل جامعه پژوهش(43نفر)بود.کتاب الکترونیکی درس میکروب شناسی بر روی تلفن های همراه دانشجویان گروه آزمایش (22 نفر) نصب گردید و در طول ترم علاوه بر آموزش چهره به چهره، محتوای یادگیری به شکل مذکور و نیز از طریق پیامک توسط آنان مورد استفاده قرار گرفت. گروه کنترل صرفاً با روش معمول چهره به چهره آموزش دیدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه خودنظم دهی فراشناختی پینتریچ و پرسشنامه نگرش دانشجویان به تلفن همراه بود. پینتریچ، روایی و پایایی بالایی برای پرسشنامه فوق ذکر کرده و در مطالعات داخل نیزروایی و پایایی آن تایید شده است. برای سنجش نگرش، از پرسشنامه 12 گویه ای در زمینه نگرش به یادگیری از طریق تلفن همراه استفاده شدکه روایی آن با روش تحلیل عاملی و پایایی با آلفای کرونباخ 9/0 تایید شد. تجزیه و تحلیل داده ها با ا ستفاده از آمار توصیفی و استنباطی انجام گردید. نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که استفاده از تلفن همراه تأثیر معناداری (0005/0p<) بر خودنظم دهی فراشناختی و نگرش دانشجویان نسبت به یادگیری از طریق تلفن همراه داشته است. نتیجه گیری: آموزش از طریق تلفن همراه تأثیر مثبتی بر خودنظم دهی فراشناختی و نگرش دانشجویان داشته ؛ بنابراین پیشنهاد می شود برنامه ریزان درسی به طراحی و به کارگیری روش های تدریس مناسب و تکنولوژی های روزدر جهت افزایش نگرش، انگیزش، خودنظم دهی و مهارت های فراشناختی فراگیران اقدام کنند.